Στην οδό Μεγαλόχαρης, δηλαδή στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί από το λιμάνι στον ναό της Παναγιάς, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, απέναντι από το κεντρικό κτήριο του ΟΤΕ. Το κτήριο κτίστηκε την δεκαετία του 1960. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται: Κεραμική, από την μυκηναϊκή μέχρι την ύστερη ελληνιστική / ρωμαϊκή εποχή, γλυπτά, από την αρχαϊκή μέχρι και την ρωμαϊκή εποχή, επιγραφές και νομίσματα.
 
Απέναντι από το μουσείο βλέπουμε ένα μέρος του δρόμου να είναι σκεπασμένο με τάπητα, ελάχιστη βοήθεια ώστε να γίνει η κοπιαστική ανάβαση των πιστών που την κάνουν γονατιστοί λιγότερο επώδυνη. Στο τέλος της ανηφόρας, ακριβώς πριν από στην πλατεία μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας, υπάρχει ένα μπρούτζινο χυτό άγαλμα με θέμα ακριβώς αυτήν την πράξη ταπείνωσης και εκπλήρωσης τάματος.

Το νέο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού, στο λιμάνι, απέναντι από το Ταχυδρομείο, συνήθως έχει κάποια έκθεση καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το κτήριο είναι του 1800 και ανακαινίστηκε και αποκαταστάθηκε πρόσφατα. Είχε κτιστεί από κάποιο πλούσιο Τηνιακό και χρησιμοποιούνταν ως Νοσοκομείο, μέχρι που ο πληθυσμός του νησιού, συνεχώς μειούμενος μεταπολεμικά, έκανε αδύνατο να συνεχιστεί η παροχή τέτοιων κοινωνικών υπηρεσιών τοπικά. Ακόμα και αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για την συγκεκριμμένη έκθεση κατά τις μέρες της παραμονής του στο νησί, οφείλει να επισκεφθεί το κτήριο για να δει πόσο όμορφο έχει γίνει, μέσα και έξω, μετά την ανακαίνισή του.

Μια βόλτα μέσα στα δρομάκια της πόλης θα μας φέρει μπροστά σε πολύ ωραία σπίτια και θα μας δόσει πολλά στοιχεία για την αρχιτεκτονική ιστορία της. Παλαιά σπίτια, από την Ενετοκρατία, υπάρχουν ακόμα αρκετά, διασκορπισμένα μέσα στον πολεοδομικό ιστό, ανάμεσα σε σπίτια κυκλαδικής τεχνοτροπίας και άλλα μοντέρνα. Τα μπαλκόνια και οι βεράντες είναι ολοχρονίς λουλουδισμένα/ες και στα παράθυρα θαυμάζουμε τα κοφτά κυκλαδίτικα ή πλεκτά με βελονάκι κουρτινάκια. Εκτός από τις κεντρικές λεωφόρους, όλα τα πίσω δρομάκια είναι σαν πλατιά μονοπάτια, που φιδογυρίζουν και σε φέρνουν συνεχώς μπροστά σε εκκλησάκια, περιστερεώνες ή ταβερνάκια χωμένα στη σκιά μιας κληματαριάς ή μιας μουριάς.

Φυσικά, δεν λείπουν και τα καφενεδάκια ή οι καφετέριες για όλα τα γούστα, με τους πιστούς πελάτες τους καθισμένους ανεξάρτητα από το τί ώρα είναι. Οι επιλογές που έχουμε είναι πολλές: Να κάτσουμε στην πολυθόρυβη προκυμαία, να αποσυρθούμε στα ήσυχα πίσω στενά, ή να απομακρυνθούμε λίγο από το κέντρο στον παραλιακό δρόμο και να απολαύσουμε ένα ουζάκι με μεζέ αγναντεύοντας τη θάλασσα. Αν σας αρέσει ο πολύς κόσμος πρέπει οπωσδήποτε να κάτσετε σε ένα καφενείο απέναντι στην αποβάθρα, κοντά στην Οδό Μεγαλόχαρης, από τις εντεκάμιση μέχρι τη μία και μισή μετά το μεσημέρι. Τότε έρχονται τα περισσότερα πλοία, αν και το νέο λιμάνι, μετά την Παλλάδα, έχει ελαφρώσει λίγο την πίεση της πολυκοσμίας. 

Στην περιοχή της Παλλάδας υπάρχουν πολλά καφενεία που αγναντεύουν τη θάλασσα, και ταβερνάκια σε ένα σκεπαστό στενάκι. Εδώ γίνεται και το τοπικό παζάρι ζαρζαβατικών, με τους ντόπιους παραγωγούς απ’ όλο το νησί να πουλούν φρέσκα λαχανικά, λιαστές ντομάτες, μυρωδικά, μέλι και φρεσκοκομμένα λουλούδια. Εδώ θα συναντήσουμε και τη μασκότ του νησιού, τον πελεκάνο τον Μάρκο με τ’ όνομα, να κόβει τις βόλτες του στην Παλλάδα και να σας ποζάρει για μια ακόμα φωτογραφία!

Κλείνοντας, θα θέλετε να εφοδιαστείτε και με κάτι αναμνηστικό, για σας ή τους φίλους σας. Όχι πως χρειάζεστε οδηγίες για να βρείτε τα σχετικά μαγαζιά, πέφτετε επάνω τους, μιά και όλη η Ευαγγελιστρίας είναι γεμάτη με αυτά. Προσέξτε όμως τις τιμές και κάντε και το σχετικό παζάρι!